De digitale infrastructuur van Europese organisaties staat onder druk. Niet alleen door technologische ontwikkelingen, maar vooral door juridische onzekerheid en geopolitieke spanningen. Sinds de Schrems II-uitspraak is het duidelijk geworden dat data die buiten de EU wordt opgeslagen of verwerkt – zelfs door vertrouwde Amerikaanse techbedrijven – blootstaat aan mogelijke toegang door buitenlandse overheden. Dit heeft geleid tot een groeiende behoefte aan controle, transparantie en voorspelbaarheid.

Tegelijkertijd zien we dat Europese wet- en regelgeving steeds strenger wordt, met nationale kaders zoals SecNumCloud in Frankrijk en de Duitse Cloud Platform Requirements. Organisaties in sectoren als overheid, zorg, energie en financiële dienstverlening worden geconfronteerd met complexe compliance-eisen die verder gaan dan de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG).

In deze context is datasoevereiniteit geen abstract begrip meer, maar een strategische noodzaak. Europese organisaties willen en moeten weten waar hun data staat, wie er toegang toe heeft, en onder welk juridisch regime die data valt. De nieuwe cloudmodellen van Microsoft spelen hier direct op in, door organisaties de keuze te geven tussen verschillende niveaus van controle en autonomie – zonder concessies aan schaalbaarheid of innovatie.